Nú er ég?
Heimilisfang?
Stefna?
En ljóð?
Nei, BJ'OR!
Nei, frekar ljóð bara.

Framtíðin.

Ég er hættur að muna annað.

Sunnudagur.
Enginn matur til né peningur til að útvega hann, enginn krani til að fá vatn úr. Ekki staður til að hafa það gott, enginn sófi til að leggjast í. Ekki neitt. Enginn til að fara til, enginn til að tala við, enginn til að hlusta á. Engin hurð til að komast út um, engin hurð til að komast inn um. Ekkert til. Þreyttur, svangur, einmanna. Stórframkvæmdum í höfðinu er sama um þann litla hug sem eftir er og ýta honum frá. Foreldralaus, systkynalaus, vinalaus og allslaus á hann eina leið, aðeins eina leið til hamingju.

Það eru rúm tvö ár síðan ég byrjaði að skrifa hér, ég las eitthvað af þessu dóti og komst að því að það er frekar lítið sem er búið að gerast hjá mér tilfinningalega síðan ég byrjaði að skrifa. Ég er enn þunglyndur. Þessi vefur er einhvers konar upprifjun á þunglyndi fyrir mig, það skilst kannski ekki svo vel í textanum en ég man hvernig mér leið þegar ég flesta póstana. Mér leið yfirleitt illa, mjög illa. Ég er og var innilokaður í einhverjum andskotanum sem kallast þunglyndi. Núna er ég í enn eitt skiptið að reyna sigrast á þeim andskota, núna ætla ég mér það án lyfja sem er reyndar ekki fyrsta tilraun hjá mér. Þetta hlýtur að vera hægt. Ég trúi ekki öðru.
Á leiðinni heim úr vinnunni áðan var ég að gera upp við mig hvað ég ætti að taka mér fyrir hendur þegar ég kem heim. Eftir þá ákvörðun rann það upp fyrir mér að það er þunglyndi sem ég var búinn að ákveða að gera. Ég fer heim eftir vinnu og ákveð að eyða tímanum í þunglyndi. Það er ekki gott. Þetta reyndar sem ég er að skrifa núna er líka þunglyndi. Þetta er allt þunglyndi, allt.
Annað sem ég líka áttaði mig á eftir að hafa litið yfir bloggið mitt er að það hefur mikið breyst í kring um mig síðustu tvö ár. Mjög mikið.
En, ekki hjá mér. Þunglyndi.

Það er svo margt sem mig langar ekki að skrifa hérna.

Þeir eru fáir sem geta gert mikið úr ekki neinu með ekki neinu, ég þekki fáa allavega. Reyndar þegar ég fer að hugsa um það þá þekki ég ekki einn einanasta sem getur gert mikið úr engu.

Fyrir mörgum árum síðan, mjög mörgum, örugglega svona 17 árum síðan lærði ég að lúffa fyrir mikilli þrjósku því ég nenni hreinlega ekki að reyna að sannfæra einhvern sem er ekki hægt að sannfæra. Ég er alveg þónokkuð þolinmóður og get alveg tekið mér mörg ár í að koma minni skoðun fram, það sem eyðileggur það kannski oftaðst er að ég sjálfur skipti um skoðun meðan á sannfæringartímanum stendur og þarf þess vegna að sannfæra einhvern annann um eitthvað sem ég sjálfur er hreinlega ekki að kaupa. Og talandi um að kaupa þá kaupti ég 4 Nick Cave diska áðan á 3500 kall. Glænýja maður á 50% afslætti, Nick Cave er sennilega ekkert vinsæll meðal viðskiptavina experts.

Aktu.